Skûtsje: Rienk Ulbesz

Beroep: meewerkend voorman

Schipper: 2013-heden | Leeuwarden

SKS 2014: 10e plaats

Beste uitslag 2014: 2x 4e plaats | Stavoren – Woudsend

Persoonlijke herinneringen Siete Ezn. Meeter | 70 jaar SKS

‘Ik wilde op jonge leeftijd al graag mee op het skûtsje, maar dit mocht van mijn pake (Siete Meeter) nog niet. Ome Theo Ferwerda heeft mij destijds verstopt in een zeilzak onderin het skûtsje. Hij had tegen mij gezegd dat hij bij het tien-minuten-schot op het dek zou stampen. Toen ik tevoorschijn kwam, kon mijn pake mij niet meer van het skûtsje afzetten. Hierna mocht ik mee. Dit was het begin van het skûtsjevirus waar tot op heden nog geen einde aan is gekomen. De mooiste herinnering is als je voor het eerst schipper wordt op een skûtsje, en dat is bij mij niet drie seizoenen geleden, maar veel verder terug in de tijd. In 1991, de tweede week van het SKS kampioenschap, verving ik mijn zieke vader die een hernia had. De eerste dag begon in Stavoren met een achtste plek. De wedstrijd in Woudsend was één van mijn beste destijds. We zeilden die dag vlak langs de schepen die voor anker lagen om naar de wedstrijd te kijken. Komt Omke Tjitte Brouwer (voormalig schipper Heerenveen) uit zijn stuurhut: ‘Wat maak je een mooie slag en nu vooral doorzetten!’ riep omke Tjitte. Uiteindelijk ben ik die dag derde geworden, wat voor mij destijds een superervaring was als vervangend schipper op het voormalige Bolswarder skûtsje De Vriendschap.’

(bron: Skûtsje Journaal 2015)

Foto boven: Martin de Jong

Skûtsje: Lemster skûtsje

Beroep: beroepsschipper

Schipper: 2005-2013 | Drachten, 2014-heden | Lemmer

SKS 2014: 4e plaats

Beste uitslag 2014: 2e plaats | Lemmer II

Persoonlijke herinneringen Albert Jzn. Visser | 70 jaar SKS

‘Vroeger toen ik nog klein was voer pake Douwe als schipper op de SWH. Zijn broers en zijn zonen maakten deel uit van de bemanning. Toen was het net als nu voor onze familie een soort jaarlijkse reünie waarbij het skûtsjesilen de gedeelde passie is. En al is onze familie tegenwoordig over veel meer skûtsjes verspreid, het skûtsjesilen is een grote bindende factor. Vroeger zeilde ik met mijn broers en neef, en nu met mijn drie zonen aan boord. Er zijn niet veel sporten waarin vaders met hun zonen, dochters, broers, ooms, neven en nichten deel uit kunnen maken van één team. Het skûtsjesilen bepaalt voor een heel groot deel ons leven. Nagenoeg ons hele leven wordt aan het zeilschema aangepast. Dit is voor mij geen opgave want we krijgen er heel veel plezier voor terug. Ik vind het mooi om telkens weer de sportieve uitdaging aan te gaan om samen met het team een 100 jaar oud en soortgelijk schip, waar mijn pake vroeger zijn brood mee verdiende, telkens op een hoger niveau te krijgen. Omdat ik al zoveel jaren zeil zijn er heel veel hoogtepunten. Als alles perfect loopt is het geweldig kicken. Dat ik op het skûtsje waarop ik ooit als ketelbinkie begonnen ben, waarop ik samen met mijn vader, broer en oom gezeild heb en nu met mijn zonen mag zeilen en dat voor ons dorp uitkomt, is een droom die uit is gekomen. Maar het grootste moment was toch wel de eerste keer dat wij kampioen werden met De Sneker Pan. Voor ons was dit zo machtig dat wij dat geflikt hadden. En prachtig dat pake Douwe dat nog heeft kunnen meemaken.’

(bron: Skûtsje Journaal 2015)

Foto boven: Martin de Jong

Skûtsje: Twee Gebroeders

Beroep: schipper Statenjacht Friso

Schipper: 2004-heden | Earnewâld

SKS 2014: 3e plaats

Beste uitslag 2014: 3x 2e plaats | Langweer – Earnewâld – Lemmer I

Persoonlijke herinneringen Gerhard Pietersma | 70 jaar SKS

‘Vanaf mijn geboorte heb ik nooit een jaar gemist bij het skûtsjesilen. Eerst met pake Albert van Akker op Leeuwarden en later met Jan van Akker en mijn vader op De Sneker Pan. De eerste wedstrijd is onvergetelijk. Mijn overgrootvader Tjitte Brouwer ging met mijn pake mee op het Leeuwarder skûtsje tijdens de wedstrijd in Terherne. Ik mocht ook mee, zwemvest aan en ik mocht niets zeggen van mijn pake. Hij zei alleen maar: ‘kijken en opletten’. Ik weet dat Joop Mink aan de schoot zat en mijn oom Tjitte van Akker mij van alles vertelde hoe het eraan toeging. Dit was mijn eerste echte ervaring op het skûtsje zonder mijn vader of moeder. Ik zal een jaar of zes geweest zijn. Het mooiste moment als bemanningslid is het kampioenschap met De Sneker Pan in 1995. Na de wedstrijd bracht ik samen met Henjo Zwering en Gerke de Boer het skûtsje naar de Waterpoort. De mensen langs de kant werden helemaal gek en sprongen in het water om het skûtsje aan te raken. Een prachtig moment als schipper op Earnewâld was de huldiging in het dorp vorig jaar. Dat je als bemanning zoveel losmaakt onder de bevolking van Earnewâld met het behalen van een derde plek is heel bijzonder. Wat een mensen langs de kant en al die bootjes die achter je aan varen, dat bezorgt je koude rillingen.’

(bron: Skûtsje Journaal 2015)

Foto boven: Martin de Jong

Skûtsje: It Doarp Huzum

Beroep: binnenvaartschipper

Schipper: 2012-heden | Huizum

SKS 2014: 13e plaats

Beste uitslag 2014: 4e plaats | Grou

Persoonlijke herinneringen Lodewijk Hzn. Meeter | 70 jaar SKS

‘Het zal 1975 geweest zijn, want mijn vader Hidzer Meeter was net schipper op Earnewâld geworden. Ik moest nog 7 jaar worden en mocht niet mee. Te jong, zullen ze gedacht hebben, maar dat skûtsje trok wel enorm. Samen met Eildert Ferwerda verstopte ik me onder het zeilkleed. Pas als we los van de wal waren, kwamen we tevoorschijn of werden we “ontdekt”. Uiteraard kregen we wel een uitbrander, maar dat gaf niks…we zaten immers lekker toch aan boord. Mijn mooiste moment was twee jaar geleden. Er is heel wat kritiek geweest op die wedstrijd, die volgens een aantal schippers geen wedstrijd mocht heten, maar voor mij en mijn bemanning was de wedstrijd op de Langwarder Wielen, op 25 juli 2013, een prachtige, die ik nooit zal vergeten. Dat je na zoveel jaar, zoveel aanpassingen, drie schippers verder, met een ander schip en vrij nieuwe bemanning voor het eerst in 18 jaar een dagoverwinning weet te pakken. Een magnifiek gevoel!! Onze Facebookpagina en Twitter ontploften en ook de sms’jes waren ontelbaar. Het werd ons zo gegund door iedereen dat we de schampere reacties maar mooi langs ons heen lieten gaan. De dag erna hebben we laten zien dat het voor It Doarp Huzum geen toevalstreffer was, want in Elahuizen, mét wind, zeilden we naar een tweede plek, die we weliswaar vanwege een protest moesten afrekenen met 14 punten. 2014 heeft mij geleerd dat we weer meetellen, ongeacht wat uiteindelijk de eindstand was.’

(bron: Skûtsje Journaal 2015)

Foto boven: Martin de Jong